Pogobie Średnie
Las Ochronny Szast
4 lipca 2002 roku huragan zniszczył w północno-wschodniej Polsce drzewostany na powierzchni około 33 tys ha. Największe szkody skoncentrowane były w Puszczy Piskiej. Uszkodzenia objęły tu ponad 12 tys. ha. Pogobie Średnie leży na obszarze dotkniętym największymi zniszczeniami. 
Już w lipcu 2002 roku zrodziła się koncepcja pozostawienia części obszaru dotkniętego klęską bez ingerencji gospodarczej. Po licznych dyskusjach dotyczących celowości przedsięwzięcia, jego aspektach prawnych i jego rozmiarze powierzchniowym, w czerwcu 2003 roku decyzją Ministra Środowiska został wyłączony z działań gospodarczych obszar o powierzchni 475 hektarów. Lasy na tym terenie uznano za lasy ochronne mające szczególne znaczenie przyrodniczo-naukowe. 
Obszar ten zlokalizowany jest na terenie Nadleśnictwa Pisz w odległości około 3 kilometrów na wschód od Pogobia Średniego, jego wschodnią granicę stanowi rzeka Pisa. Dla odróżnienia tego terenu od innych lasów ochronnych w Nadleśnictwie Pisz nazwano go Lasem Ochronnym Szast od nazwy leśnictwa w obrębie którego się znajduje.
Las Ochronny Szast na pewno jest obiektem unikalnym w skali kraju a może i Europy i uznanie go za las o szczególnym znaczeniu przyrodniczo-naukowym w niczym nie jest przesadzone. Prace badawcze prowadzi tu Instytut Badawczy Leśnictwa, programem badawczym objęła ten teren również Katedra Ochrony Lasu i Ekologii SGGW. Podsumowaniem pierwszych lat badań katedry jest publikacja wydana w 2007 roku przez Wydawnictwo SGGW „Monitoring zooindykacyjny pohuraganowych zniszczeń ekosystemów Puszczy Piskiej” Niebagatelna jest także rola edukacyjna tego terenu. Jest to idealne miejsce do obserwacji procesów sukcesji regeneracyjnej zaburzonego ekosystemu leśnego. Nadleśnictwo utworzyło tu ścieżkę dydaktyczną, uatrakcyjnieniem lekcji terenowych są wybudowane w tym celu galeria i wieża widokowa. Na podstawie zebranych w Lesie Ochronnym Szast materiałów powstało kilka prac inżynierskich, magisterskich.
